سای ترنس (Psytrance) یا سایکدلیک ترنس، یکی از سبک‌های پرانرژی و پیچیده‌ی موسیقی الکترونیک است که با ریتم‌های سریع، لایه‌های صوتی پیچیده و فضاسازی ذهنی شناخته می‌شود. این سبک در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی در مناطقی مانند گوا (هند)، آفریقای جنوبی و بریتانیا شکل گرفت و به‌سرعت در میان طرفداران موسیقی الکترونیک محبوب شد.
ویژگی‌های اصلی سای ترنس
- ضرب‌آهنگ سریع: معمولاً بین ۱۴۰ تا ۱۵۰ ضرب در دقیقه، که باعث ایجاد حس حرکت و هیجان می‌شود.
- لایه‌های صوتی پیچیده: استفاده از سینث‌سایزرها، افکت‌های صوتی و ترکیب صداهای دیجیتال برای خلق فضایی روان‌گردان.
- ساختار غیرخطی: برخلاف بسیاری از سبک‌های موسیقی، سای ترنس اغلب از ساختارهای تکراری و پیش‌بینی‌ناپذیر بهره می‌برد.
- تجربه‌ی ذهنی: هدف این سبک، ایجاد سفری ذهنی برای شنونده است؛ به همین دلیل در فستیوال‌های فضای باز و مراسم‌های شبانه بسیار رایج است.
زیرسبک‌های سای ترنس
سای ترنس به مرور زمان به شاخه‌های مختلفی تقسیم شده که هرکدام حال‌وهوای خاص خود را دارند:
- دارک ترنس: فضایی تاریک، سنگین و عمیق با ریتم‌های سنگین‌تر.
- ملودیک ترنس: تمرکز بر ملودی‌های زیبا و احساسی.
- پراگرسیو ترنس: ساختار تدریجی و آرام‌تر با تمرکز بر توسعه‌ی تدریجی صداها.
- سای‌اومی و سای‌بینت: ترکیب سای ترنس با عناصر موسیقی سنتی یا مدرن دیگر.
تأثیر فرهنگی و جهانی
سای ترنس فراتر از یک سبک موسیقی است؛ این ژانر به نوعی فرهنگ تبدیل شده که شامل فستیوال‌های بین‌المللی، سبک زندگی خاص، طراحی‌های بصری روان‌گردان و حتی فلسفه‌ی ذهنی است. فستیوال‌هایی مانند Boom Festival در پرتغال یا Ozora در مجارستان، از مهم‌ترین گردهمایی‌های جهانی طرفداران سای ترنس هستند
۵
از ۵
۱ مشارکت کننده
